Tran Quoc Pagoda – Hanoi

[EN/PL]

On Tuesday, we’ve decided to visit the Trấn Quốc Pagoda, which – according to the information granted on site – is the oldest Buddhist temple in Hanoi. It’s located on a tiny island on the Hanoi West Lake (Hồ Tây) and is available for tourists (please note: no entry tickets, as it’s a fully functional temple – most of the people you can see on site are there for religious purposes). The island is connected to the mainland by a small causeway.  This day was one of the highlights of our stay in Hanoi :).

Trấn Quốc was built in the middle of sixth century, so now it’s almost 1450 (!) years old. Originally it was situated on the shore of the Red River (the river that runs through Hanoi), but it was moved to it’s current location – the Golden Fish Island (Kim Ngu) in the seventeenth century.

The main gate to Tran Quoc – the middle one is opened only for important ceremonies and for delivery cars // Główna brama do Tran Quoc – środkowa jest otwierana tylko na ważne uroczystości i dla samochodów dostawczych.

We took a walk there from our hotel near the Hoan Kiem lake, and it took us 40 minutes tops to reach our destination. The whole south-eastern and north-eastern shore of Hồ Tây is very friendly and well maintainted – there’s a lot of places to eat and drink. The views are astonishing – if you ever get there I guarantee you’ll take a lot of photos :). The lake is rich in fish, so you can see a lot of fishermen there during daytime.

Beautiful view from the Ho Tay shore // Piękny widok z wybrzeża Ho Tay

IMPORTANT TIPS FOR VISITORS: Before going to the Pagoda, make sure that you are properly dressed. You should wear long pants (or a dress, dear ladies!) and you should cover your shoulders. You should also remove your headwear and sunglasses before going in. Also remember to take off your shoes before going inside of the temples! There’s no entrance fee, but remember to behave yourself – don’t laugh loudly, don’t yell, don’t interrupt the locals, and don’t pass in front of praying people.

A properly dressed lady 🙂 // Odpowiednio ubrana pani 🙂

The whole compound is divided into two courtyards. The first one features the actual Pagoda, a small temple and more than a dozen little shrines. The second one gives access to the main temple. Near the middle of the second courtyard, in an exposed place, grows a Bodhi Tree – grown from a sapling coming from the original tree in India, under which Buddha sat and achieved enlightment. This gift from the President of India was planted in Tran Quoc during Rajendra Prasad’s visit to Vietnam in 1959.

The Bodhi Tree – the bottom is painted white to protect it from insects // Drzewo Bodhi – dół jest pomalowany na biało, żeby chronić je przed owadami

People come here to pray and give their offerings to the gods – usually food, drinks and money. The whole island is filled with a beautiful scent of incence.

It was really worth visiting. What we especially liked was that this place is a real deal – you can see tourists there, but most visitors to the temple are the Vietnamese. It’s a sacred place and you can feel it in the air in the moment you set your feet on the island.

The Pagoda

This day brings us a feeling of peacefulness and it really was a spiritual experience (we’re not religious people). We started thinking about every religion that we know. What do they tell us ? What are their good and bad sides? How do you feel about Buddhism?

The second courtyard and the main temple // Drugi dziedziniec i główna świątynia.

[EN/PL]

We wtorek postanowiliśmy odwiedzić Pagodę Trấn Quốc, która – zgodnie z informacją dostępną na miejscu – jest najstarszą świątynią buddyjską w Hanoi. Znajduje się na malutkiej wyspie na Jeziorze Zachodnim (Hồ Tây ) i jest dostępna dla turystów (nie ma żadnych biletów wejścia, bo to w pełni funkcjonująca świątynia – większość ludzi, którzy tam przychodzą jest tam z powodów duchowych). Wyspa jest połączona z lądem wąską groblą. To był jeden z najciekawszych dni w trakcie naszego pobytu w Hanoi :).

Trấn Quốc została zbudowana w połowie VI wieku, ma zatem prawie 1450 (!) lat. Pierwotnie znajdowała się na brzegu Rzeki Czerwonej (rzeka, która płynie przez Hanoi), ale została przeniesiona do swojej dzisiejszej lokalizacji – Wyspy Złotych Ryb (Kim Ngu) w XVII wieku.

Poszliśmy tam z naszego hotelu w pobliżu jeziora Hoan Kiem i dotarcie do celu zajęło nam około 40 minut. Całe południowo-wschodnie i północno-wschodnie wybrzeże Hồ Tây jest bardzo przyjazne i dobrze utrzymane – jest tam wiele miejsc gdzie można zjeść i się napić. Widoki są nadzwyczajne – jeśli tam traficie, to gwarantuję że zrobicie mnóstwo zdjęć. W jeziorze jest dużo ryb, więc można też zobaczyć wielu rybaków w trakcie dnia.

WAŻNE WSKAZÓWKI DLA ODWIEDZAJĄCYCH: Przed wybraniem się do Pagody, upewnijcie się, że jesteście odpowiednio ubrani. Powinno się mięć długie spodnie (albo sukienkę, drogie panie!) i należy zakryć ramiona. Przed wejściem należy też zdjąć nakrycia głowy i okulary przeciwsłoneczne. Należy również pamiętać aby zdjąć buty przed wejściem do wnętrza każdej ze świątyń! Nie ma opłaty za wejście, ale trzeba się zachowywać – nie śmiejcie się głośno, nie krzyczcie, nie przeszkadzajcie miejscowym, nie przechodźcie przed osobami modlącymi się.

Cały kompleks dzieli się na dwa dziedzińce. Pierwszy zawiera właściwą Pagodę, małą świątynie i ponad tuzin małych kapliczek. Drugi dziedziniec umożliwia dostęp do głównej świątyni. W pobliżu centrum drugiego dziedzińca, w wyeksponowanym miejscu, rośnie Drzewo Bodhi – wyhodowane z sadzonki pochodzącej z oryginalnego drzewa w Indiach, pod którym Budda zasiadł i osiągnął oświecenie. Ten podarunek od Prezydenta Indii został zasadzony w Tran Quoc w trakcie wizyty Rajendry Prasada w Wietnamie w 1959 roku.

Ludzie przychodzą tu modlić się i składać ofiary bogom – zazwyczaj jedzenie, napoje i pieniądze. Całą wyspę wypełnia piękny zapach kadzideł.

Najbardziej spodobało nam się, że to miejsce jest autentyczne – są tu turyści, ale większość odwiedzających świątynie to Wietnamczycy. To święte miejsce i czuć to w powietrzu w chwili, gdy postawisz stopy na wyspie.

Wizyta w tym miejscu pozwoliła nam poczuć wewnętrzny spokój i naprawdę była duchowym doświadczeniem (a nie jesteśmy religijni). Zaczęliśmy zastanawiać się nad wszystkimi religiami jakie znamy. Co nam przekazują? Jakie są ich dobre i złe strony? Co sądzicie o Buddyzmie?